Ratio legis przyznania osobom bliskim odszkodowania

Ratio legis przyznania osobom bliskim odszkodowania z art. 446 k.c. Ustawodawca, przyznając roszczenia odszkodowawcze osobom bliskim zmarłego, odstąpił od ogólnej zasady odszkodowania, według której poszkodowanym jest tylko ten, przeciwko komu skierowane było działanie sprawcy. Motywem, którym kierował się ustawodawca są względy humanitarne. Cały czas liczba wypadków w Polsce (zwłaszcza komunikacyjnych) stale rośnie, jest coraz więcej ofiar śmiertelnych. Śmierć człowieka wskutek czynu niedozwolonego wywołuje niezmiernie poważne konsekwencje. Poszkodowanym jest tu już nie tylko sam zmarły ale także jego rodzina i inne osoby bliskie, których interesy zostały naruszone. Najlepszym przykładem naruszenia interesów osób bliskich jest śmierć jedynego żywiciela rodziny. W tym przypadku śmierć człowieka jest nie tylko źródłem cierpień psychicznych pozostałych członków rodziny ale wywołuje też prawdziwy wstrząs ekonomiczny dla tej rodziny. Wyrządzona im szkoda powinna ulec wynagrodzeniu przez ponoszącego odpowiedzialność z tego tytułu. Nałożenie na sprawcę obowiązku naprawienia szkody powoduje przerzucenie brzemienia szkody z barków poszkodowanego na barki sprawcy szkody. Ważnym celem jest też wychowawczo-prewencyjne oddziaływanie prawa w kierunku zwiększenia ochrony życia i zdrowia obywateli. Bezpośrednim celem i rezultatem wykonania świadczenia odszkodowawczego jest nałożenie na sprawcę ciężaru wyrządzonej przez niego szkody.Zapłata odszkodowania, stanowi zasłużoną dotkliwość majątkową dla sprawcy, daje satysfakcję poszkodowanym i w sposób zgodny ze społecznym poczuciem sprawiedliwości likwiduje konflikt, wywołany przez wyrządzenie szkody2. 2 W. Warkałło, Odpowiedzialność odszkodowawcza, Warszawa 1972, s. 97.